De collectie waar ik op dit moment aan werk ‘The She That You Don’t See’, is diep geinspireerd op de dagelijkse strijd van ‘highmasking’ neurodivergente vrouwen. Deze vrouwen worden door de buitenwereld vaak niet anders gezien dan anderen, doordat ze van jongs af aan en meestal onbewust hebben geleerd om hun volledige zelf compleet aan te passen aan de sociale omgeving en daarbij hun ‘atypische’ autistische trekken te verbergen om aansluiting te kunnen vinden of om simpelweg te overleven in een maatschappij die ingericht is voor neurotypische mensen. 

De reis naar het kunnen afzetten van het masker, het leren te unmasken, is een ontzettend intensief en langdurig proces gepaard met veel weerstand uit de omgeving en maatschappij. Er is helaas vaak geen ruimte voor neurodivergente vrouwen om ook daadwerkelijk hun echte zelf te kunnen zijn. En doordat highmasking vrouwen er niet ‘uitzien’ of zich niet gedragen als hoe men denkt dat autisme zich uit, maakt dat deze vrouwen vaak onbegrepen en ongehoord zijn, en hun ware zelf ongezien blijft. 

In de schilderijen verweef ik vrouwen met de elementen van de natuur, waardoor ze een deel worden van de omgeving. Dit is een weerspiegeling van de balans tussen het zichtbare en onzichtbare, de zelfbewuste en de authentieke. 

De vrouwen zijn afgebeeld met een zekere sensualiteit, in een moment van kwetsbaarheid, maar tegelijkertijd is er een gevoel van kracht in hun houding, – een subtiele boodschap dat, ondanks het masker, er een dieper en sterker zelf is dat zich in stilte manifesteert. De schoonheid die alle vrouwen in zich hebben die gezien mag worden.