Wat voor anderen misschien als een creatieve uitlaatklep voelt, is voor mij letterlijk een manier om mijn zenuwen tot rust te brengen. Mijn autisme maakt dat ik soms sneller overprikkeld raak door de constante stroom van informatie en verwachtingen die om me heen bestaan. Schilderen is mijn manier om die druk te verlichten. Zodra ik een penseel in mijn hand heb, verdwijnt alles om me heen. Het is de beste vorm van tot mezelf komen, van ontspanning en ontprikkelen. 

Elk schilderij waar ik aan werk voelt als een veilige haven waar ik volledig mezelf kan zijn, waar ik de controle heb en ik in mijn eigen tempo kan bewegen. Daar waar woorden me regelmatig te kort schieten, bied kunst me de ruimte om me te uiten op een manier die voor mij als vanzelfsprekend aanvoelt. Mijn schilderijen zijn vaak de stille vertalers van mijn innerlijke wereld – een wereld die niet altijd even gemakkelijk te begrijpen is voor de mensen om me heen. 

Hoewel ik geen formele kunstopleiding heb gevolgd, was mijn passie voor tekenen en schilderen altijd aanwezig. Ik leerde mezelf technieken en ontdekte verschillende stijlen door eindeloos te experimenteren. Zo ben ik langzaam gegroeid en heb ik mijn eigen stijl verfijnd. 
Het besef dat ik van mijn passie mijn vak kon maken, veranderde alles voor mij. Ik ben blij dat ik eindelijk de moed heb gevonden om deze stappen te zetten. Het is een droom die werkelijkheid is geworden, maar die ik nooit had kunnen realiseren zonder die jarenlange toewijding en liefde voor het vak.

Ik ben heel erg dankbaar dat ik nu niet meer alleen voor mezelf creëer, maar ook de kans krijg om mijn kunst met anderen te delen. Ik heb het voorrecht om dagelijks mijn passie om te zetten in iets tastbaars dat anderen kunnen waarderen en voelen. Elke schilderij, elke tekening die ik maak, is een resultaat van mijn reis, van alles wat ik heb geleerd, ontdekt en gecreëerd.

Ik hoop dat mijn werk anderen kan inspireren om hun eigen creatieve reis te beginnen, of om te genieten van de schoonheid van kunst die hen omringt.